THE SWEETEST GIRL I EVER KISSED

Vanaf 28 oktober is drie weken lang de tentoonstelling THE SWEETEST GIRL I EVER KISSED te zien, een expositie over de STILTE die we misschien wel het moeilijkst verstaan: de DOOD

Hommage van George Moormann aan Louise Weber

In de pers

NRC : De mantel der liefde bestaat echt | 27 oktober 2022

TROUW: The sweeterst girl I ever kissed & Stof zijt gij | 28 oktober 2022

Haarlems Dagblad: Ambassadeur van de stilte | 29 oktober 2022

NHnieuws: George neemt zijn dode moeder overal met zich mee | 9 november 2022

Louise Weber (1928 – 2015)

Ruim zeven jaar geleden overleed kostuumontwerper, naaldkunstenaar en hoedenmaker Louise Weber (1928-2015), de moeder en muze van George Moormann, waarmee de dichter en kunstenaar een symbiotische relatie onderhield. Na een periode van een allesverlammende intense rouw, die maar niet over leek te gaan, pakt George de draad weer op. In de tentoonstelling, een hommage met lichte en donkere kanten, neemt hij op rituele wijze ‘definitief’ afscheid van haar. Behalve glamour en glitter, zoals de foto’s en affiches waarop de moeder als diva en filmster schittert, komen ook duistere aspecten aan bod zoals Louise’s ‘gifkoffertje’ gevuld met echtscheidingspapieren, nare correspondentie en raadsels rond een doodgeboren kind.

George Moormann
De Ex Voto, antieke schrijfcassette, twee inktpotjes, wassen hand plus wassen pink

De mantel der liefde en een aktetas

‘Make it new’. Bij het opruimen van Louise’s laatste woonplek, De Gravinnehof aan het Spaarne, zijn al haar spullen, met name haar collectie kleding en stoffen een voor een gefotografeerd. Haar garderobe bestond uit 120 met liefde gemaakte kledingstukken. Het kon geen toeval zijn dat uitgerekend in 1928, het geboortejaar van Louise, de dichter en essayist Ezra Pound met zijn beroemde slogan ‘Make it new’ kwam? Er mocht niets, zelfs geen knoop, van deze collectie verloren gaan. Er moest ooit iets mee gebeuren. Dat ooit duurde zeven jaar voordat George samen met Soek Zwamborn de schaar in de robes en mantelpakjes van Louise zette. De mantel der liefde (2022) is inclusief zijn zeven meter lange sleep geknipt en genaaid uit alle kleding die Louise Weber tijdens haar leven voor zichzelf maakte.

De rituele mantel zal op Allerzielen, 2 november 2022, door George worden gebruikt tijdens een performance. Tijdens dit optreden zal er onder meer een speciaal gebakken moederkoekje met een snufje as van Louise worden uitgedeeld. De mantel en aktetas zijn bestikt met de horloges die moeder en zoon de afgelopen decennia droegen. Uit de op de mantel genaaide zeven zakken kunnen bezoekers zelf de door Moormann met de hand geschreven moedergedichten pakken.

George Moormann
De Ideale schoonzoon, queenofhearts 1 kopie 2

Global Eternity

Bij een rituele mantel hoort een magisch sieraad. De ring Global Eternity is naar Moormann’s aanwijzingen door meestergoudsmid Anke AMO Akerboom gesmeed uit al het goud dat Louise bij leven droeg. Het belangrijkste gedeelte van de ring, geplaatst op de top van een verguld Eiffeltorentje (Louise koesterde dit souvenir), is een wereldbol gevuld met 33 gram as van Louise. Dit is precies de hoeveelheid van één vingerkootje. Zoveel as strooide de kunstenaar onder meer uit op voor moeder en zoon ‘heilige’ plekken in onder meer Parijs (bij het graf van Frédéric Chopin en in een dessert van sterrenkok Alain Ducasse in de Eiffeltoren),en tijdens uitzinnige begrafenisrituelen in Nepal, India en op Bali.

Deze reis om de wereld met Louise is nog lang niet ten einde. In de urn, een antieke groene martavaan met draak (het hemelse voertuig) die ook in de galerie staat opgesteld, ligt nog minstens twee kilo as te wachten. Het bevat zoals Moormann zelf zegt ‘urnentaal’ of ‘stof tot 1001 gesprekken’. Deze dwingen de zoon zich niet alleen te herpakken maar ook om zichzelf opnieuw uit te vinden en een weg naar persoonlijke vrijheid, autonomie en creativiteit in te slaan. Alles overvleugelend is en blijft de liefde, zelfs tot na de dood.

Maison Louise Weber

De door Louise gemaakte kleding valt op door modieuze kleuren en een perfecte afwerking. Bij leven naaide zij als grap merken van beroemde modehuizen als Chanel, Dior, Prada en Frans Molenaar in haar creaties. Als postuum eerbetoon krijgt Louise nu alsnog haar eigen kledingmerk; een in goud geborduurd oneindigheidsteken met de initialen L en W op een roze achtergrond.

George Moormann
Ontwerp posthuum kledingmerk Maison Louise Weber MLW

In loving memory cards

De In loving memory cards zijn bedoeld om de overledene te zoeken of ‘dichtbij’ te houden. Er zijn drie series kaarten: Maison Louise Weber, Global Eternity en De Reis van de Martavaan. De drie serie zijn te zien in de galerie maar ook op 5 en 6 november in de Gravenzaal van het Haarlemse stadhuis.Op de tafel waarop in 1957 de ouders van George hun trouwakte tekenden ligt de serie Maison Louise Weber bestaande uit zestig fotocollages van 5,5 cm x 5,5 cm met daarop een selectie uit de door Louise zelf genaaide en gedragen kleding. De tweede serie Global Eternity toont de plekken waar George 33 gram as van zijn moeder uitstrooide. In de derde en laatste serie, De Reis van de Martavaan, maakt de kijker of bezoeker, samen met de kunstenaar en zijn onafscheidelijke urn, een denkbeeldige reis door de kosmos.

George Moormann
George Moormann – Het rouwproces

Wat kan de bezoeker nog meer verwachten?

Er zijn met as van Louise gemaakte tekeningen, schilderijen en een ontwerp voor een as-tattoo. Te zien is ook een oude proeflap van Louise met een daarop na haar dood geborduurde ‘mantra’ van George. Ook is er een fotoalbum waarin de nog jeugdige Louise publiciteitsfoto’s voor films uit de jaren twintig en dertig, met filmdiva’s als Greta Garbo, Ginger Rogers en Pat Paterson, plakte. Het album is voor deze tentoonstelling zo bewerkt dat Louise’s meisjesdroom alsnog uitkomt.
Tenslotte is er in de galerie de video-registratie te zien van Urnentaal, een theaterdialoog die gebaseerd is op gesprekken die de zoon met zijn dode moeder voerde.


Op zaterdag 5 en zondag 6 november is tijdens het eerste Kunstlijnweekend in de Gravenzaal en de Schepenkamer van het stadhuis een tijdelijke uitbreiding van deze expositie te zien. Op zondagmiddag 15.00 uur is er een literair programma met proza en poëzie van Rudolf Geel, Maria van Daalen en George Moormann over stilte, ruimte en duisternis. Tijdens dit weekeinde is ook de cassette Nooit Meer Stil te koop, een zoektocht naar Harpocrates, de god van de stilte, discretie en vruchtbaarheid. Christhilde Klein maakte de foto’s en George Moormann, die ook model stond voor Harpocrates, schreef de gedichten.

!!!STILTE!!!, waar deze expositie onderdeel van is, wordt mede gerealiseerd dankzij financiële steun van de Gemeente Haarlem en de J.C. Ruigrokstichting

Openingstijden

Galerie KRUIS-WEG68 is geopend van donderdag t/m zaterdag van 11.00 – 18.00 uur. En ter gelegenheid van Kunstlijn Haarlem is de galerie ook geopend op zondag 6 & 13 november.

Jan Willem Post

tentoonstelling

Jan Willem Post

30 september t/m 22 oktober 2022


Jan Willem Post

Jan Willem Post (Haarlem, 1956) is een fotograaf, graficus schilder en tekenaar. Vanuit zijn Lusthof, wat hij zijn laboratorium noemt zegt hij zelf:

“Mijn werk is denken in vorm.”

Luc van de Lagemaat over Jan Willem:

“Als ik je niet thuis tref, vind ik je wel in een kuil achter het atelier, waar je staat te kijken naar de stoel van je grootvader, alsof je hem net hebt opgegraven. Of je bent met je camera op een donkere zolder bezig met het fotograferen van het licht op het stof van eeuwen. Of je loopt op maandagochtend over de rommelmarkt, op zoek naar oude foto’s die niemand meer wil hebben.

Of je komt er net aan, met in je hand een klein middeleeuws pelgrims-scapulier dat je toevallig zag glimmen op een hoop aarde. Als ik je thuis tref, zijn je vingers zwart van het houtskool en grafiet, waarmee die verzamelde getuigenissen van een verleden worden vertaald in de diepzwarte uitgewogenheid van glanzende vlakken in een steeds wisselend licht. Wetenschappelijk bronnenonderzoek, de koolstoftest, waarmee de ouderdom van het leed wordt bepaald”.

Openingstijden

Galerie KRUIS-WEG68 is geopend van donderdag t/m zaterdag van 11.00 – 18.00 uur. Ook op afspraak te bezoeken.

Onvoltooide Tuin | Transit

RONALD RUSELER

ONVOLTOOIDE TUIN  | TRANSIT

VAN 2 t/m 24 SEPTEMBER 2022


ik zal verdwijnen en niet meer zijn
maar het land waarover ik nu zwerf
zal blijven en niet veranderen

– Omaha –

Ronald Ruseler
‘The Wild – Last Frontier 5’ (2013-2022) | 76×144 cm | acryl, papiercollage

In de tentoonstellingsreeks Onvoltooide Tuin | Transit toont Ronald Ruseler in galerie KRUIS-WEG68 schilderijen, tekeningen en papiercollages die gemaakt zijn na zijn laatste reizen door Mongolië, de Andes in Latijns-Amerika en zijn bezoek aan Antarctica.

Ronald Ruseler

Ronald Ruseler heeft in zijn leven veel gereisd. Het is al die jaren een dwaaltocht geworden over zeeën, eilanden en continenten. De indrukken van die reizen heeft hij vastgelegd in wat ondertussen een uitgebreid oeuvre is geworden. De enorme verscheidenheid aan thema’s, onderwerpen en werkwijzen komen in Onvoltooide Tuin | Transit aan bod.

Rheingold 1, 2022, olieverf, acrylverf,  papiercollage, hout, linnen op hout, 70 x 50 cm

Ronald Ruseler vergaart met wat voor middelen dan ook patronen van landschappen, structuren, ruimtelijke sensaties vol (cultuur-) historische verwijzingen. Alles kan dienen. Hij heeft zich stilistisch nooit vastgelegd en staat open voor alle verrassingen, ook technisch en teert niet op verworvenheden. Uit dat magazijn put hij en daaruit verzamelt hij de ingrediënten voor het imaginaire gebied dat hij zijn Territorium noemt. De wereld als landschap en plaats, met de aarde als medium.

Ronald Ruseler
‘LAND 2’ (2022) | ∅ 20 cm | olieverf op linnen
Ronald Ruseler
‘LAND 1’ (2022) | 20×20 cm | Olieverf op linnen

Publicatie ‘Onvoltooide Tuin | Transit’

Bij de tentoonstelling verschijnt tevens de publicatie Onvoltooide Tuin | Transit’

Ronald Ruseler
‘Na de storm’ (2022) | 30 x 40 cm | Acryl, olie op linnen

Wat zegt de pers?

Ronald Ruseler
Klik voor pdf versie

Openingstijden

Galerie KRUIS-WEG68 is geopend van donderdag t/m zaterdag van 11.00 – 18.00 uur. Ook op afspraak te bezoeken.

Glaskunst, gemengde techniek en fotografie

Michel van Overbeeke opende voorjaar 2015 samen met Joke Stoute een galerie aan de Kruisweg in Haarlem in een pand waar destijds van 1914 tot 1946 kunsthandel J.H.de Bois gevestigd was en waar hij als jongen voor het eerst in aanraking kwam met schoonheid, sensualiteit en creativiteit. Meestal geeft hij er tegenwoordig hedendaagse kunstenaars de ruimte om hun werk te tonen. Slechts een enkele keer exposeert hij eigen werk, zoals nu met een tentoonstelling zonder naam en titel als fin-de-saison-expositie: glasobjecten, foto’s en gemengde technieken.

Auteur: Nuel Gieles

Van Overbeekes verhaal over licht en duisternis

De belangstelling van Michel van Overbeeke (’s Gravenhage,1942) reikt wijd. ,,In beginsel draait mijn werk om het leven zelf. Niet het zichtbare, maar juist het niet-zichtbare, het niet-denkbare leven. Dat emotionele, ongrijpbare deel van de mens en het menszijn houdt me bezig en inspireert me. Het bevindt zich vaak nog in een denken dat zich niet zomaar laat vertalen in een basaal scheppingsverhaal: Adam en Eva die een appeltje eten…, dat is te gemakkelijk’’

Kennis in plaats van gevoel

,,Nee, in allerlei culturen komen soortgelijke verhalen terug. Ons christelijke scheppingsverhaal is heel helder, want het resultaat van eten van de boom van goed en kwaad, is dat ze verstoten worden uit het paradijs. Waar het daar misgaat, is dat kennis de leidraad van de mens wordt, in plaats van de kern van het leven zelf.’’

Achter de kunst van Van Overbeeke schuilt een manier van kijken naar het bestaan, het leven en de samenleving. ,,Het scheppingsverhaal uit het Oude Testament in de Bijbel is een metafoor die jammer genoeg vaak letterlijk is genomen. De evolutie speelt zich in zes dagen af. En nu zijn we aangeland in de zevende. Dat aloude verhaal gaat volgens mij vooral over licht en duisternis. Als we licht en donker niet afzonderlijk zouden kunnen benoemen, zouden ze niet eens kunnen bestaan in relatie tot elkaar. Maar ze worden ook niet alleen bepaald door hun ultieme contrast. De intensiteit van het zwart dat ik gebruik varieert. Zwart is de afwezigheid van kleur, maar ook de absorpsie van alle licht en kleuren. Dat maakt het zo fascinerend… Alles zit erin.’’

Zwaan

Dat geldt voor de zwart-witfoto’s van vrouwelijke naakten net zo goed als voor de gemengde technieken, alsook voor de glasobjecten die een bijzondere plaats innemen in galerie. In de etalage aan de Kruisweg trekt een witte zwaan op een goudkleurige drieteens-voet des kijkers aandacht. Het is een verwijzing naar Petrus’ verloochening van Christus, legt de kunstenaar uit.

Handschrift

De glaskunst kwam op zijn pad toen Michel van Overbeeke tijdens een biënnale in 1995 kennismaakte met Galerie Katuin in Groningen. ,,Het glas dat ik nu laat zien, dateert van ongeveer twintig jaar geleden. De techniek heb ik geleerd in Venetië en Tsjechië. Het Italiaanse glas is zachter doordat er meer lood in zit, waardoor je het makkelijker en langer kunt blijven vormen. Ook zijn de kleurmogelijkheden groter. In Tsjechië werkte ik met een team bestaande uit een meesterblazer en twee hulpblazers.Het is trouwens niet makkelijk om een meesterblazer te vinden die kan uitvoeren wat je in gedachte hebt.

Doodgaan en leven

Maar identiek en identiteit hoeven niet per definitie veelzijdigheid uit te sluiten, zo blijkt als je de foto’s van de galeriehouder-kunstenaar in ogenschouw neemt. ,,Fotografie houdt me m’n leven lang al bezig. Fysiek moest ik een jaar of achttien terug stoppen met etsen. Daar is de fotografie voor in de plaats gekomen, die als vervanger voor de grafiek het professionele werkveld kwam binnengeslopen, zoals modelfotografie, het bos, de natuur, de ruimte, zeg maar elementen die altijd een hoofdrol in mijn werk hebben gespeeld. Het proces van leren leven en leren doodgaan vormen de grond onder alles wat ik maak.’’

Rode schoenen

Michel van Overbeeke zet, waarschijnlijk onbedoeld, zijn woorden even kracht bij met een voetbeweging van het been dat hij zittend, losjes over het andere heeft geslagen. Het valt me op dat hij een paar rode schoenen draagt. Aan de fotowand hangt een beeld van hetzelfde paar schoenen gefotografeerd op een grafzerk in de Sint-Jans-kathedraal in Den Bosch. De kleur van liefde op een plek van verleden leven als een metafoor van vergankelijk menszijn en de kunst die desondanks voortbestaat.

Michel van Overbeeke

Tentoonstelling

Michel van Overbeeke

van 24 juni t/m 16 juli 2022

OPENING

vrijdag 24 juni 2022 van 11.00 -18.00 uur
Michel is aanwezig

Galerie KRUIS-WEG68 gaat de zomer in met een collectie werken van Michel van Overbeeke. Deze tentoonstelling bestaat uit glasobjecten, foto’s en werken van gemengde technieken.

Michel van Overbeeke

Michel van Overbeeke (Den Haag 1942) volgde een opleiding aan de Amsterdamse Grafische School. Aanvankelijk werkte hij als graficus, tekenaar en schilder, later maakte hij ook ruimtelijk werk. Hij experimenteerde met materialen en technieken en voerde in opdracht monumentale werken uit in keramiek, glas en kunststof.

Van Overbeeke staat o.a. bekend om de glazen kroonluchters in het provinciehuis Paviljoen Welgelegen en het glas-in-loodraam in de Grote of St. Bavokerk te Haarlem. Hij schildert, tekent, fotografeert en filmt.

Zijn werk is een voortdurende zoektocht naar de kern van het bestaan.

Michel van Overbeeke
Gemengde techniek | 20 x 20 cm
Michel van Overbeeke
Gemengde techniek | 20 x 20 cm

“In ieder medium kun je op een andere manier iets uitdrukken”

Michel van Overbeeke
Michel van Overbeeke
Gemengde techniek | 20 x 20 cm
Michel van Overbeeke
Gemengde techniek | 20 x 20 cm

Openingstijden

Galerie KRUIS-WEG68 is geopend van donderdag t/m zaterdag van 11.00 – 18.00 uur.

Scroll naar boven