Expositie
Reprise#1
Lucas Hoeben
6 mei – 27 mei 2023
In mei 2023 brengt Lucas Hoeben een solotentoonstelling in galerie KRUIS-WEG68. De tentoonstelling Reprise#1 concentreert zich op het gegeven van de herinnering, het nabeeld.
Lucas Hoeben
Het collectief Lucas Hoeben, gevormd door beeldend kunstenaar Karla Hoeben en kunstenaar/curator Martijn Lucas Smit, beschrijft het landschap van de beeldende kunst en richt zich hierbij nadrukkelijk op álle facetten van de beeldende kunst; zo worden kunstwerken, kunstenaars, collectioneurs, galeriehouders en musea geordend en geportretteerd. Het werk kiest daarmee steeds verschillende niveau’s en perspectieven. Zo zoomt het werk soms in op een micro-niveau, bijvoorbeeld door één enkele pagina van een catalogus te portretteren, of door zich te richten op schijnbaar triviale aan de kunst gerelateerde verschijningsvormen, zoals een toegangskaartje voor een tentoonstelling of een bloemstuk dat de museumbezoeker verwelkomt.
Beeldrijm in Dagblad Het Parool
Vrijdag 26 mei had Dagblad Het Parool in haar serie ‘BEELDRIJM’ aandacht geschonken aan onze tentoonstelling.
Jedithia de Groot kiest in deze serie een beeld uit het heden en zoekt daar een historische foto bij uit de Collectie Spaarnestad.
Lucas Hoeben werkt ook vanuit een weidser perspectief en verdiept zich in de kunst en de perceptie van kunst, en in de onderliggende systemen en structuren. Zij bezien de terreinen, perspectieven en systemen met een kritische grondhouding. Hoe wordt de kunstgeschiedenis geschreven, welke machtsstructuren zijn bepalend voor de hiërarchiën binnen de economie van de kunst? Welke sociale, culturele en politieke krachten spelen daarbij een rol?
De beschouwer
Het begint altijd persoonlijk. Het begint bij de beschouwer. De beschouwer draagt honderden, misschien duizenden beelden met zich mee, die zich vastgezet hebben in de herinnering en zo een eigen, volstrekt persoonlijke kunsthistorie vormen die altijd is te raadplegen. Het geheugen is echter niet accuraat: werken vervagen en zakken soms volledig weg, om misschien jaren later weer boven te komen drijven. Andere beelden hebben zich sterker vastgezet in het brein, misschien omdat ze vaker zijn gezien, misschien omdat ze meer indruk hebben gemaakt. De herinnering aan het kunstwerk is per definitie onvolledig. Het is eerder een soort verwijzing naar het originele beeld, een nabeeld.
Het nabeeld
De manier waarop Lucas Hoeben bestaande beelden reproduceert refereert aan het idee van dit nabeeld. Het hernomen beeld raakt aan het origineel, maar kan nooit meer zijn dan een verwijzing ernaar. Dat deze nabeelden door Lucas Hoeben vervolgens als autonome beelden worden getoond, stuit op vraagstukken over uniciteit en auteurschap en bevraagt de afstand tussen beschouwer en kunstenaar.
REPRISE#1
Lucas Hoeben ontwikkelde voor de tentoonstelling Reprise#1 een nieuwe reeks beelden van geglazuurd keramiek, een materiaal waarmee door hen niet eerder werd gewerkt. De werken zijn gebaseerd op de nabeelden van bestaande sculpturen en artefacten. Het zijn veelal compacte verschijningen: koppen, bustes, dodenmaskers en vazen. De historische sculpturen waarop Lucas Hoeben deze nieuwe beelden baseert doorkruisen verschillende tijdvakken, geografische vindplaatsen en culturen. Bij de gevormde figuren wordt gebruik gemaakt van verschillende soorten klei: fijnere of grovere kleisoorten in diverse kleuren. Het ene nabeeld krijgt een andere afwerking in toets, glazuur, kleur en glans dan het andere. Deze keuzes komen vrij intuïtief tot stand: welke herinnering komt bij een beeld op? Hoe leek de huid te voelen, de structuur, de kleur?
De reeks nieuwe beelden van keramiek kunnen aan de wand worden gehangen. Daarnaast kunnen zij als een soort zetstukken worden geplaatst in een grid van betonnen fundamenten. Zo kan, als in een tijdlijn in een kunstgeschiedenisboek, hun onderlinge verhouding een vorm krijgen: de een wat hoger dan de ander bijvoorbeeld. Of de een tussen twee andere ingeklemd. Het ene beeld lijkt voort te komen uit het andere.
Dat deze beelden van onderlinge positie kunnen veranderen, of dat beelden kunnen worden weggenomen of worden toegevoegd is hierbij van belang. Een maal per week gedurende de tentoonstellingsperiode zal de opstelling in het grid worden gewijzigd. De (kunst)geschiedenis wordt nu eenmaal continu herschreven.
Mnemosyne
Mnemosyne is de Griekse godin van de herinnering. Daarmee is zij de oorsprong van de taal, en daarmee dus ook van de geschiedenis en de kunstgeschiedenis. Interessant in deze context is bovendien dat zij de moeder is van de negen muzen. De kunsten komen voort uit de herinnering.